Celine Hogentoren is basisarts. Tijdens haar coschappen keek ze kritisch naar haar oudere collega’s en stelde ze zich telkens de vraag ‘wil ik op deze manier dokter zijn?’. Ze zag daarbij artsen die haar inspireerden maar ook situaties die ze anders zou willen. Al deze ervaringen vormden het fundament van haar dokterschap.

Op deze fundering bouwde zij voort tijdens haar werkzaamheden als arts Interne Geneeskunde in Suriname. De grote cultuurverschillen vormden hierbij een uitdaging om met patiënten en familie op één lijn te komen. Een leerzame ervaring waarbij haar inlevingsvermogen voor andere ideeën en opvattingen is gegroeid.

Momenteel is ze werkzaam op de afdeling Geriatrie. Alwaar de onderwerpen levenseinde en dementie haar enorm boeien. Het werken met patiënten van een andere generatie vormt opnieuw een uitdaging in het patiëntencontact. Naast het kunnen bieden van medische behandeling is hierbij het vooruitzicht op kwaliteit van leven een belangrijk aspect.

Centraal binnen haar dokterschap staat compassie, compassie voor de patiënt, familie, collega’s en voor haarzelf. Volgens haar is een krachtige dokter iemand die zich blijft ontwikkelen door kritisch naar zichzelf te kijken en hierbij zich zowel bewust is van haar kwaliteiten als kwetsbaarheden. Ze pleit voor het tonen van menselijkheid en kwetsbaarheid binnen het artsenvak. Het aantrekken van een doktersjas betekent niet het opzetten van een masker. Want uiteindelijk wil elke patiënt gehoord, gezien en behandeld worden door een menselijke dokter.