Zelfcompassie Concreet 3: Zeg maar ja

6 februari 2017

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek…

Vreugde, verdriet, afschuw,
Verwelkom ze en ontvang ze gastvrij


Rumi (1207-1273)

Het gedicht De herberg van Rumi is een klassieker. Het roept ons op om alle emoties als bezoekers van onze herberg gastvrij te onthalen. Verdriet, vreugde, jaloezie. Misschien komen ze de boel niet alleen kort en klein slaan, maar geven ze ook lucht of maken ze ruimte. In het gedicht lees ik een oproep om alles wat er bij mij vanbinnen zich afspeelt vriendelijk te onthalen. Ja zeggen tegen een teleurstelling. Hem niet willen wegdrukken, maar de gevoelens aandachtig waar te nemen. In de wetenschap dat ze voorbijgaan. Emotie komt van het woord emovere, dat ‘energie in actie’ betekent. De energie komt op als een golf en ebt weer weg. Emoties die een onprettig gevoel geven willen we liever voor het hoogtepunt weg hebben. We onderdrukken de emotie of vechten ertegen. Roemi adviseert om alle emoties als gasten te verwelkomen.

Ik ben benieuwd wat deze tip van Roemi me oplevert. Dagelijks kan ik oefenen met mijn rijke gevoelsleven. Het duurt niet lang of mijn kind vertelt mij een tegenvallend bericht. Ik zeg ja in mezelf tegen opkomend gevoel van teleurstelling. Ik voel een weeïgheid in mijn buik en mijn hart gaat sneller kloppen. Daar zeg ik ook ja tegen. Verder niets. Wat gebeurt er? Daar ben ik wel benieuwd naar. Ik bemerk het verdriet bij mijn kind dat er iets niet is gelukt, ik leef mee. Ik zeg ja tegen het gevoelde verdriet en heb aandacht voor wat er verder gebeurt. Ik vraag: ‘Hoe is dit voor jou?’ Mijn kind vertelt verder. Ik voel dankbaarheid opkomen voor het in stand houden van het contact. Dat is weleens anders. Teleurstelling maakt plaats voor verdriet en dankbaarheid, het gebeurt binnen een paar minuten. Mijn onderbuik beweegt mee. We komen er wel uit. Rumi rocks.

Compassie concreet

  1. Experimenteer. Begin eenvoudig met een kleine stap in ja zeggen. Doe het als oefening in aanvaarding. Gedachten en gevoelens als een golf laten opkomen en weer voorbij laten gaan. Oefen met eenvoudige dagelijkse kleine ergernissen. Zeg letterlijk ja zeggen tegen jezelf op momenten van ergernis. Of zeg tegen jezelf: ‘het is goed’. Je kunt ook alleen benoemen ‘dit is ergernis’. Op het moment dat je je ergernis bemerkt kun je er ook naar glimlachen zonder woorden. Wat word je gewaar als je ja zegt op verschillende manieren? Waar voel je iets? Probeer uit wat voor jou werkt.
  2. Experimenteer ook met nee zeggen, om het verschil te bemerken. Wat gebeurt er als je nee zegt tegen een irritatie, gevoel van schaamte of teleurstelling? Wat voel je dat in je lichaam? Hoe uit het zich? Ga na of je meer spanning of druk ervaart en hoe zich dat uit. Eindig dit experiment met een paar diepe ademhalingen, laat het nee gevoel los en schenk jezelf een grote glimlach.
  3. Bouw een nieuwe routine in. Sta met de intentie op om regelmatig te pauzeren en ja tegen jezelf te zeggen en/of te glimlachen, net wat bij jou past. Je kan elke keer als je moet wachten (stoplicht, file, lift) als pauze kiezen. Of elke keer als de klok slaat. Adem bewust in en zeg ja. Adem uit en glimlach. Hoe lukt dat? Elke dag een beetje beter?
  4. Lees het hele gedicht De herberg van Rumi. Wat zegt het jou?
  5. Glimlachen is een manier om je open te stellen en te ontspannen. De boodschap die een glimlach naar onze hersenen stuurt is dat het veilig is. Ons zorgsysteem gaat aan, het systeem van vechten en vluchten is niet actief. De ultieme oefening in zelfzorg is veel glimlachen. Print een smiley uit of het glimlachende hartpoppetje boven dit blog en leg die in het zicht als reminder om veel te glimlachen.

Irene Muller-Schoof

TEKEN HET CHARTER VAN COMPASSION FOR CARE

Teken nu

Momenteel hebben mensen het charter getekend