‘I’m sorry, we have to do your hip surgery again.’ Ik kan m’n oren niet geloven. Gisteren ben ik geopereerd, na een ongelukkige val hier op de ski-piste in het Zwitserse Davos.

Vandaag blijkt dat de schroeven waarmee m’n gebroken heup is gezet, te kort zijn. Even snel als de twee chirurgen aan m’n bed stonden met deze mededeling, zijn ze weer vertrokken. ‘Ik kom straks terug’, knikt de jongste me bemoedigend toe. Als patiënt blijf ik alleen achter met m’n tranen, frustratie en beschaamd vertrouwen.

De trainer in mij, die al jaren in gesprek is met artsen over communicatie, kwaliteit en samenwerking, heeft ook mededogen met de dokter. Die heeft immers iets willen herstellen dat niet is gelukt. Dat lijkt me een heftige wetenschap als je ‘first do no harm’  hebt beloofd. Hoe ga je daar als dokter mee om? Met je eigen falen en kwetsbaarheid, je persoonlijke grenzen en emoties? Hoe vind je een gezonde balans tussen egoïsme en altruïsme? Kortom: hoe zorg je in een veeleisend beroep, in deze veeleisende tijd, goed voor jezelf, terwijl je ook goed voor anderen wilt zorgen? Google op ‘zelfmanagement’ en er verschijnen tal van publicaties over empowerment voor patiënten. Maar hoe zit het met zelfmanagement voor dokters?

Het is kwart over negen ’s-avonds als de Zwitserse orthopeed weer aan m’n bed staat. Vanzelfsprekend ben ik blij met zijn geduldige uitleg en de aandacht voor mijn vragen en gevoelens. Voor de openheid waarmee hij aangeeft dat er een meetfout is gemaakt bij de operatie. Voor het geluk dat deze fout te herstellen is. Tegelijkertijd ben ik verbaasd. Is deze dokter nu nog steeds aan het werk? Is hij inmiddels niet moe, kan hij nog goed functioneren? Vanochtend om half 8 was hij er immers ook al? Heeft hij wel de tijd kunnen nemen om in alle rust te eten, alleen of met zijn familie? ‘It’s part of the job’, is zijn idee.

Natuurlijk wil ik als patiënt graag een kundige arts, die tijd en aandacht voor me heeft. Maar daarnaast gun ik diezelfde dokter een leven naast z’n werk. Met tijd om uit te rusten, in beweging te blijven, bij te tanken, zichzelf desgewenst op andere vlakken te scholen. Zodat hij zich gedurende zijn loopbaan kan blijven ontwikkelen tot de beste dokter die hij wil en kan zijn. Wie weet had die dokter mijn eerste heupoperatie wel direct tot een goed einde gebracht?

Tijdens zijn TedX lezing verwoordde gynaecoloog Jeroen van Dillen onlangs treffend drie dilemma’s die hij als arts ervaart bij zelfmanagement. Bekijk het filmpje. Welke dokters volgen?

Dit blog is eerder verschenen op Mednet

 Over Angèle van de Ven

Bent u huisarts? Dan bent u op 6 juni 2014 van harte welkom op het Middagsymposium ‘Zin in huisartsenzorg’ in Nijmegen (geaccrediteerd met 3 punten). Werken met plezier en voldoening als huisarts is de leidraad voor dit gevarieerde programma met inspirerende sprekers, de mogelijkheid boeiende workshops (o.a. door teamleden van Compassion for Care)te volgen en natuurlijk zoveel mogelijk collega’s met ZIN (opnieuw) te ontmoeten. Aansluitend is er een borrel ter gelegenheid van het vijfjarig jubileum van ‘Zin in Huisartsenzorg’. Download hier de flyer.