Stel je voor dat je op een dag ernstige psychische klachten krijgt. Wat heb je dan nodig van de ggz? Waar hoop je op?

Ik zou het wel weten! Geef mij maar een zorgverlener die goed is in zijn of haar vak, die plezier heeft in zijn werk en hart heeft voor zijn cliënten. Eentje die ik kan vertrouwen. Niet omdat hij alles zo perfect voor elkaar heeft, welnee, dat heb ik zelf ook niet. Maar wel een die naar mij luistert, écht luistert, en die zijn best doet om mij te begrijpen. Een die mij erkenning geeft voor mijn klachten, en daarnaast aandacht heeft voor mijn krachten. Want er gaan ook nog dingen goed in mijn leven. Ik zou een zorgverlener willen die mij voor vol aanziet, die mij zoveel mogelijk laat meedenken en meebeslissen over zaken die mij aangaan. Liefst een met wie ik ook af en toe kan lachen en die niet te beroerd is om een enkele keer een uitzondering te maken en voor even de regels aan zijn laars te lappen, al was het maar om mij het gevoel te geven dat ik er toe doe.

We weten allemaal wel welke zorg we – ooit – hadden willen bieden. Maar. Zucht. We hebben geen tijd. We moeten aan die 80% productienorm voldoen. Dáár worden we straks op afgerekend (en niet op kwaliteit!). En we hebben al zoveel administratie- en regeldruk! Hoe moet dat dan?

De oplossing komt zelden van bovenaf. We kunnen nu wel met z’n allen gaan zitten wachten tot “hogerop” met maatregelen komt en de bezuinigingen en de daarmee samenhangende ontzieling van de zorg terugdraait, maar erg realistisch is dat niet. Bovendien is het ook niet meer van deze tijd. Participeren, persoonlijk leiderschap, dat zijn de nieuwe sleutelwoorden. Of dacht je dat het zelf-doen alleen zorgbehoeftigen betrof? Guess again.

Tijd heb je niet, tijd maak je. Drukte is een illusie die we onszelf aanpraten. Tijd is bovendien een rekbaar begrip. Die paar minuten waarin je je best doet om écht naar je cliënt te luisteren en de verbinding te zoeken, is een investering in de relatie. Het verdient zichzelf later altijd terug, is mijn ervaring. Niet alleen wordt de cliënt er beter van, jij en ik ook. Voor je het weet ga je s ’ochtends weer met plezier naar je werk en kom je er s ’avonds voldaan van terug. Wat wil je nog meer?

Blijf ook vooral niet steken in het ‘ja maar, hoe moet dat dan?’ Je kunt eindeloos veel workshops, time management cursussen en teambuilding dagen volgen. Niet doen. Ga over op de doe-modus. Neem zelf het heft in handen. Neem die verantwoordelijkheid en bied je cliënt vandaag nog die gastvrijezorg die je zelf ook zo graag zou ontvangen.

Dit blog is de eerste van een serie met als thema “compassie in de ggz”.