Melanie Gutteling-van der Heijden is longarts en momenteel in opleiding tot intensivist. We spraken met haar over hoe zij zin, zen en zelfzorg invult in haar werk.

Waarom doe je wat je doet?
Ik wil het verschil maken op cruciale momenten. Op de intensive care kan een interventie het verschil tussen leven of dood betekenen. Als mensen echt ziek zijn, kun je met jouw beslissingen het tij keren. Het mooie van de IC dat je situaties tegenkomt die alles omvatten van het leven.

Naast het medisch handelen gaat het ook om dat ik iets voor de familie kan betekenen als een patiënt erg ziek is of komt te overlijden. Om dan in een moment van wanhoop een beetje rust te brengen door in de familiekamer de rust te nemen er te zijn en iemands hand vast te houden.

Zoals bijvoorbeeld voor een oudere zus van een jonge moeder die kwam te overlijden. Zij moest het verlies van haar zus dragen en ook de verantwoordelijkheid nemen om voor haar kleine nichtje te gaan zorgen. Ik heb er even voor haar kunnen zijn. Voor mij is zo’n dag ook een zware en emotionele dag, maar daar doe ik het ook voor, vanuit compassie werken is mijn drijfveer.

Het leuke van de IC is ook dat het zo dynamisch is. En dat ik nog steeds enorm veel leer. Ik houd van leren! Ik word uitgedaagd om uit mijn comfortzone te gaan. En dat kan goed door de veilige leeromgeving. Vergelijk het met fietsen in de sneeuw. Eerst moet je leren fietsen onder ‘gewone’ omstandigheden. Als je dat kan, kan je ook stapje voor stapje in de sneeuw gaan fietsen. De afgelopen tijd heb ik bijvoorbeeld op de operatiekamer veel anesthesiologische verrichtingen geleerd.

Hoe houd je dit vol?
Praten met collega’s, met mijn man, met vrienden. Dan moet ik even stoom afblazen.  Huilen en erover praten. Soms met peer support. Ik ben zelf ook peersupporter.

Ik mocht mijn supervisor bellen na een heel verdrietig einde aan de dienst onlangs. En dat zo’n supervisor dan ook zegt: Ik zou me pas echt zorgen maken als je dit niet zou raken.

Als ik thuiskom moet ik nog even schakelen na zo’n ervaring. Dat zien ze ook wel als ik binnen kom. Maar als mijn kinderen al mamma roepend naar de deur rennen ben ik het ook wel weer snel kwijt.  

Waar krijg je energie van?
Het team en de collega’s. En het begeleiden van jongere collega’s. Ik vind leren heel leuk en vind het ook mooi dat bij anderen te stimuleren.

Ik krijg energie van mijn gezin. En ik houd heel erg van buiten, buiten en nog eens buiten. Ook met het gezin in de weekenden. De kinderen kunnen gelukkig steeds beter wandelen en onze actieradius wordt groter. Een rondje om het water. Of hardlopen. Het is echt zo mooi. Ooievaars op hun nest, een molen…..

Van dankbaar zijn dat het zo goed met ons gaat, mijn fijne gezin. Dat wij allebei gezond zijn onze vier guppies van 8, 6, 5 en 2 jaar gezond zijn.

Welk advies geef je collega’s om hun werk leuk te houden?
Begin de dag met een positieve intentie. Stel jezelf de vraag…Wat gaat vandaag voor mij een leuke dag maken?

Ik stel mezelf bijvoorbeeld de vraag: “Welke leermomenten ga ik vandaag halen?” Ik vertel mijn supervisor dan waar ik specifiek op wil letten. Het lonkt om steeds te leren.

Auteur: Anouk Bogers