‘Als ik ’s ochtends op de praktijk kom, staat mijn hele spreekuur van die dag bomvol gepland. Het komt regelmatig voor dat ik een groot deel van de ochtend patiënten zie met dezelfde klacht, lage rugpijn bijvoorbeeld. Ik vind het lastig om hardop te zeggen, zeker tegen mijn directe collega’s, maar eh…steeds vaker kost het me na drie uur ’s middags veel energie om professioneel geïnteresseerd te blijven’.

Met belangstelling luister ik naar een Hidha van eind 30 jaar die in een coachgesprek haar licht laat schijnen over de invulling van haar werkleven: ze heeft voor 2,5 dag per week een vaste aanstelling in een duopraktijk. Hoewel dit perfect te combineren is met de zorg voor haar kind, voelt ze zich als huisarts meer en meer ingezet als productiemedewerker en voelt ze zich weinig uitgedaagd zich breder te ontwikkelen.

Of ze dit al met de praktijkhouders heeft besproken? In het team heeft gedeeld?

Ze schudt haar hoofd. Ze vindt het lastig daar tijd en aandacht voor te vragen in de drukte van alledag. Jazeker, in de pauze lucht ze haar hart wel eens bij een van de assistentes, die weet er van. ‘Ik voel me een soort spreekuurkonijn’.

Batterij

Het beeld dat in me opkomt, is dat van de televisiereclame van een batterijenmerk in de jaren ’80, waarin kwiek trommelende speelgoedkonijntjes te zien zijn, die allemaal dezelfde repetitieve bewegingen maken. Na verloop van tijd gaan ze steeds langzamer, tot ze uiteindelijk stuk voor stuk stil blijven staan. Behalve het konijntje dat is uitgerust met de beste batterij…

Een willekeurig verhaal uit mijn coachpraktijk, waarin de balans tussen werkplezier en werkdruk bij dokters regelmatig aan bod komt. Maar als ik het goed begrijp, gaat dat de komende tien jaar veranderen! Immers: Huisartsen zorgen niet alleen goed voor hun patiënten maar ook voor het team en elkaar. Er is structurele aandacht voor ieders loopbaanontwikkeling. Dit zijn de laatste twee regels van de Toekomstvisie Huisartsenzorg 2022 die al in 2012 werd vastgesteld (pagina 18). Dat betekent dus dat huisartsen samen tijd nemen om sterke onderlinge relaties te bouwen en elkaar collegiale steun te bieden. Waarin automatisch ook aandacht is voor de werkbeleving van bovengenoemde Hidha.

TK2022

Makkelijker gezegd dan gedaan? Vlak na de Toekomstvisie verschenen de bevindingen van de Movir over langdurige stressfactoren bij huisartsen, door de LHV bestempeld als een wake-upcall. Daarom zou ik graag alsnóg een extra regel toevoegen aan de #TK2022, namelijk: Huisartsen zorgen ook goed voor zichzelf.

Met enige regelmaat hoor ik dokters over het benutten van koffiepauzes of lunchtijd voor patiëntbesprekingen of bijwerken van het HIS. Het uitstellen van zelf naar de wc gaan tot na het spreekuur en het verwerken van de praktijkadministratie in de avonduren. Als dat inderdaad structureel zo is, lijkt me dat tekenend voor de  ervaren werkdruk. Jazeker, ik hoor ook andere geluiden. Bijvoorbeeld van de praktijkhouder die zijn ochtendspreekuur voortaan om half 9 begint in plaats van om 8 uur. Dat geeft hem extra tijd om ’s ochtends thuis met het hele gezin de dag te starten en bij binnenkomst in de praktijk in alle rust te beginnen, nadat hij met de assistente heeft overlegd.

Opladen

Wat je vanzelfsprekend niet te zien kreeg in die batterijreclame, is dat ook het konijntje met de beste batterij er uiteindelijk mee ophoudt. Tijdig stilstaan om bij te laden is nu eenmaal onvermijdelijk. Evenals zelf de regie nemen over wat daarin voor jou het beste werkt.

In het bijgaande filmpje deelt Nigel Marsh zijn zoektocht naar een optimalere balans in werk en leven. (TED Talk)

Dit blog is eerder verschenen op Mednet

Over Angèle van de Ven