HART voor de GGZ (4): het stiekeme wij-zij denken

24 mei 2016

Afgelopen voorjaarscongres zat ik bij een oersaaie workshop naar een interessante discussie te luisteren. Een collega psychiater bracht een probleem in. Wat was het geval? Een van haar patiënten weigerde sthenisch in de ‘gewone’ wachtkamer beneden te zitten. Ze wilde een plekje boven, ze had altijd al boven gezeten, dus waarom mocht ze nu ineens niet meer boven zitten?! De psychiater zat er mee. Haar collega’s hadden haar te kennen gegeven dat ze boven ‘rustig koffie willen kunnen drinken’. De kwestie was hoog opgelopen. De patiënte beriep zich op een heuse wachtkamerfobie, de collega’s hadden de hakken in het zand gezet.

Waar gáát dit over?

Wel, dit gaat over gastvrijheid in de GGZ, of eigenlijk het ontbreken daaraan. We kunnen er van alles aan doen: receptiebalies openbreken, verse bloemen neerzetten, gratis koffie aanbieden, maar als we de kern van het probleem niet aanpakken, dan is dat alles voor niets.

De vraag die we ons moeten stellen is simpel: hoe doen we dat thuis als we gasten ontvangen? Laten we onze gasten een kwartier in de hal wachten voor we ze de woonkamer binnenroepen? Houden we de deur naar de gang angstvallig op slot? Hebben we aparte toiletten? Een voor de gasten en een voor onszelf: het ‘personeel’?

Nee? Waarom dan wel op het werk?

Natúúrlijk wil de patiënte in kwestie boven zitten. Ze wil gezien en gehoord worden, erkenning krijgen, met respect behandeld worden. Dat willen we toch allemaal! Dit ‘probleem’ zou niet eens bestaan als er geen stiekeme wij-zij denken zou bestaan. Haal die sloten toch eens van die deuren af! Laten we onze gasten ons vertrouwen schenken, en eens vaker met, in plaats van over onze patiënten praten. Dat kan dan mooi tijdens de pauze, onder genot van een kop koffie. Horen we ook eens andere dingen.

Tip voor de GGZ-instelling die hiernaast haar toiletten herkent: verwijder het bordje ‘personeel’, verbreed de deurposten en ta-daaa: een toegankelijk rolstoeltoilet! Succes gegarandeerd.

Dit blog is de vierde van een serie met als thema “compassie in de ggz”.

Remke van Staveren is psychiater bij diverse instellingen in de ggz, ambassadeur voor Compassion for Care, initiatiefneemster van HART voor de GGZ en auteur van de boeken HART voor de GGZ‘ (De Tijdstroom, 2016), Patiëntgericht communiceren – Gids voor de medische praktijk’, voor huisartsen en medisch specialisten, en ‘Patiëntgericht communiceren in de ggz’. Daarnaast heeft zij de gratis app MedCom (iOS/Android) gemaakt die zorgprofessionals in 15 seconden helpt zich voor te bereiden op een patiëntgericht gesprek met een patiënt/cliënt.

TEKEN HET CHARTER VAN COMPASSION FOR CARE

Teken nu

Momenteel hebben mensen het charter getekend